апу́хлы, -ая, -ае (разм.).

Які апух.

А. твар.

|| наз. апу́хласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апу́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апу́хлы апу́хлая апу́хлае апу́хлыя
Р. апу́хлага апу́хлай
апу́хлае		 апу́хлага апу́хлых
Д. апу́хламу апу́хлай апу́хламу апу́хлым
В. апу́хлы (неадуш.)
апу́хлага (адуш.)		 апу́хлую апу́хлае апу́хлыя (неадуш.)
апу́хлых (адуш.)
Т. апу́хлым апу́хлай
апу́хлаю		 апу́хлым апу́хлымі
М. апу́хлым апу́хлай апу́хлым апу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апу́хлы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апу́хлы апу́хлая апу́хлае апу́хлыя
Р. апу́хлага апу́хлай
апу́хлае		 апу́хлага апу́хлых
Д. апу́хламу апу́хлай апу́хламу апу́хлым
В. апу́хлы (неадуш.)
апу́хлага (адуш.)		 апу́хлую апу́хлае апу́хлыя (неадуш.)
апу́хлых (адуш.)
Т. апу́хлым апу́хлай
апу́хлаю		 апу́хлым апу́хлымі
М. апу́хлым апу́хлай апу́хлым апу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апу́хлы опу́хший, опу́хлый; вспу́хший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які апух, ацёк. Маленькія спрытныя рукі пяшчотна дакраналіся да ран, да апухлага цела. Новікаў. Перад.. [Йонасам] стаяў з памятым тварам і апухлымі чырвонымі павекамі Кузьма Шавойка. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опу́хший апу́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опу́хлый разг. апу́хлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азы́злы, -ая, -ае.

1. Хваравіта тоўсты, апухлы.

А. твар.

2. Настылы, азяблы.

Азызлая, халодная зямля.

|| наз. азы́зласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вспу́хлый разг. успу́хлы, апу́хлы, напу́хлы; (распухший) распу́хлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кровападцёк, ‑у, м.

Падскурнае кровазліццё, выкліканае ўдарам і пад. Перад яе вачамі мільгануў апухлы, з кровападцёкамі твар. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)