кровападцёк, ‑у, м.

Падскурнае кровазліццё, выкліканае ўдарам і пад. Перад яе вачамі мільгануў апухлы, з кровападцёкамі твар. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)