апо́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| апо́ра | ||
| апо́р | ||
| апо́рам | ||
| апо́ру | ||
| апо́рай апо́раю |
апо́рамі | |
| апо́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
апо́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| апо́ра | ||
| апо́р | ||
| апо́рам | ||
| апо́ру | ||
| апо́рай апо́раю |
апо́рамі | |
| апо́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
плюшч, -у́,
Паўзучая расліна, якая абвіваецца вакол сваёй
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
безапо́рны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпя́тнік, ‑а,
1. Прыстасаванне для
2. Прыстасаванне для
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скляпе́нне, -я,
1. Дугападобнае перакрыцце, якое злучае сцены,
2. Падвальнае памяшканне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́ля, -і,
Бервяно, брус, забіты ў грунт для
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ку́льба, -ы,
Палка з загнутым верхнім канцом для
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазвано́чнік, -а,
У чалавека і пазваночных жывёл: асноўная частка восевага шкілета, які складаецца са злучаных паміж сабой пазванкоў; з’яўляецца органам
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ролікападшы́пнік, ‑а,
Падшыпнік, у якім паміж паверхняй дэталі, што круціцца, і паверхняй
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)