анда́нтэ
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
анда́нтэ |
анда́нтэ |
| Р. |
анда́нтэ |
анда́нтэ |
| Д. |
анда́нтэ |
анда́нтэ |
| В. |
анда́нтэ |
анда́нтэ |
| Т. |
анда́нтэ |
анда́нтэ |
| М. |
анда́нтэ |
анда́нтэ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анда́нтэ (спец.).
1. прысл. Сярэднепавольна, плаўна (пра тэмп выканання музычнага твора).
2. у знач. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў такім тэмпе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
анда́нтэ
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| анда́нтэ |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анда́нтэ муз.
1. нареч. анда́нте;
2. сущ., нескл., ср. анда́нте
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анда́нтэ,
1. прысл. Сярэдне-павольна, плаўна (пра тэмп выканання музычнага твора).
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка, якія выконваюцца ў сярэдне-павольным тэмпе.
[Іт. andante.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анда́нте муз.
1. нареч. анда́нтэ;
2. сущ. анда́нтэ нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анданці́на,
1. прысл. Некалькі хутчэй, чым андантэ.
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка, якія выконваюцца хутчэй, чым у сярэднепавольным тэмпе.
[Іт. andantino.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)