акцэ́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акцэ́нт акцэ́нты
Р. акцэ́нту акцэ́нтаў
Д. акцэ́нту акцэ́нтам
В. акцэ́нт акцэ́нты
Т. акцэ́нтам акцэ́нтамі
М. акцэ́нце акцэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акцэ́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Націск у слове, а таксама знак націску (спец.).

Зрабіць а. на чым-н. (перан.: падкрэсліваючы, звярнуць увагу на што-н.; кніжн.).

2. Асаблівасці вымаўлення, уласцівыя тым, хто гаворыць на чужой мове.

|| прым. акцэ́нтны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акцэ́нт, -ту м.

1. лингв., перен. акце́нт; ударе́ние;

2. (особенности произношения) акце́нт;

францу́зскі а. — францу́зский акце́нт;

гавары́ць з ~там — говори́ть с акце́нтом;

◊ рабі́ць а. — (на чым) де́лать акце́нт (на чём)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акцэ́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Націск у слове. // Знак націску.

2. Своеасаблівае вымаўленне, уласцівае для тых, хто гаворыць на чужой мове. Гаварыць з акцэнтам. // Адметнасць вымаўлення ў той ці іншай мясцовай гаворцы або мове. Уральскі акцэнт. Палескі акцэнт. □ Вясковы, беларускі акцэнт не псаваў, а як бы скрашваў высечаныя з граніту сказы. Гартны. Мы цокалі на польскай мове — .. [Стася] з паморскім акцэнтам, скорагаворкай, а я нараспеў, як усе беларусы. Бажко.

•••

Рабіць акцэнт на чым‑н. гл. рабіць.

[Лац. accentus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акце́нт акцэ́нт, -ту м.;

◊

сде́лать акце́нт (на чём-л.) зрабі́ць акцэ́нт (на чым-небудзь);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фра́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фразы (у 1, 4 знач.). Фразавы акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да беларусаў, Беларусі. Беларускі народ. Беларуская мова. Беларуская літаратура. Беларускі акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапяля́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць шапялявага; шапялявае вымаўленне. Гэты лёгкі польскі акцэнт, гэтую ледзь прыкметную шапялявасць Шурка недзе чуў. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Праця́гуваць ’мець акцэнт пэўнай мовы’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. (za)przeciągiwać ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акцэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

1. Паставіць (ставіць) акцэнт (у 1 знач.) на чым-н. (спец.).

2. перан. Вылучыць (вылучаць), падкрэсліць (падкрэсліваць) якую-н. думку ў выказванні (кніжн.).

А. увагу на больш важным, істотным.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)