акцэ́нт, -ту м.

1. лингв., перен. акце́нт; ударе́ние;

2. (особенности произношения) акце́нт;

францу́зскі а. — францу́зский акце́нт;

гавары́ць з ~там — говори́ть с акце́нтом;

рабі́ць а. — (на чым) де́лать акце́нт (на чём)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)