акварэлі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які піша акварэллю.

|| ж. акварэлі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акварэлі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акварэлі́ст акварэлі́сты
Р. акварэлі́ста акварэлі́стаў
Д. акварэлі́сту акварэлі́стам
В. акварэлі́ста акварэлі́стаў
Т. акварэлі́стам акварэлі́стамі
М. акварэлі́сце акварэлі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акварэлі́ст м. акварели́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акварэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які піша акварэллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акварели́ст акварэлі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акварэлі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да акварэліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)