акано́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Кіраўнік гаспадаркі ў панскім маёнтку.

|| ж. акано́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. акано́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акано́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акано́м акано́мы
Р. акано́ма акано́маў
Д. акано́му акано́мам
В. акано́ма акано́маў
Т. акано́мам акано́мамі
М. акано́ме акано́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акано́м м., дорев. (в имении) управля́ющий; управи́тель; эконо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акано́м, ‑а, м.

Гіст. Службовец у панскім маёнтку, які кіраваў гаспадаркай. Вінцук ужо сам быў з вусамі і кіраваў маёнткам, праз аканомаў, зразумела. Гурскі. [Сцёпка:] — Як загарэўся панскі свінушнік, дык аканом загадаў і на жарабцы ваду вазіць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акано́м (БРС, Гарэц., Касп., Нас.). Запазычана з ням. Ökonom.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ако́нам м., см. акано́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ако́нам, ‑а, м.

Тое, што і аканом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

домоправи́тель м., уст. акано́м, -ма м.; кіраўні́к гаспада́ркі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эконо́м уст.

1. экано́м, -ма м.;

2. (заведующий хозяйством) акано́м, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ікано́м ’кіраўнік маёнтка’, ’аканом у кляштары’, ’ашчадны гаспадар’ (Нас.), ікано́мія ’гаспода, панскі двор’ (Бяльк.), ст.-бел. икономъ, иканома ’эканом, загадчык гаспадаркі’. Формы з пачатковым відаць, са ст.-рус. икономъ, икономия (XI–XII стст.) < грэч. οἰκονόμος, οἰκονομία. Гл. Фасмер, 2, 125. Няма падстаў прыцягваць польск. ekonom для тлумачэння ст.-бел. икономъ, як Булыка, Запазыч. Гл. аканом.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)