назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| а́зімуты | ||
| а́зімута | а́зімутаў | |
| а́зімуту | а́зімутам | |
| а́зімуты | ||
| а́зімутам | а́зімутамі | |
| а́зімуце | а́зімутах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Вугал паміж плоскасцю мерыдыяна і плоскасцю, якая праходзіць праз пункт назірання і нябеснае цела або іншы прадмет.
2. Вугал, які ўтвараецца ўзятым напрамкам руху і напрамкам на поўнач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
а́зимут
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пе́ленг, ‑а,
[Гал. peiling.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)