адхо́ды

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. адхо́ды
Р. адхо́даў
Д. адхо́дам
В. адхо́ды
Т. адхо́дамі
М. адхо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Той, хто набыў права на які-н. від дзяржаўных адходаў, падаткаў; уладальнік водкупу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхо́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адхо́д адхо́ды
Р. адхо́ду адхо́даў
Д. адхо́ду адхо́дам
В. адхо́д адхо́ды
Т. адхо́дам адхо́дамі
М. адхо́дзе адхо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кампо́ст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Угнаенне, якое атрымліваецца ад змешвання розных адходаў расліннага, жывёльнага або мінеральнага паходжання з зямлёй.

|| прым. кампо́ставы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утыліза́цыя, ‑і, ж.

Выкарыстанне, ужыванне з карысцю. Утылізацыя цяпла. // Выкарыстанне якіх‑н. адходаў у якасці сыравіны, паліва, угнаення і пад. Утылізацыя адходаў вытворчасці.

[Ад лац. utilis — карысны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́даць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхо́даю адхо́даем
2-я ас. адхо́даеш адхо́даеце
3-я ас. адхо́дае адхо́даюць
Прошлы час
м. адхо́даў адхо́далі
ж. адхо́дала
н. адхо́дала
Загадны лад
2-я ас. адхо́дай адхо́дайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адхо́даўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

утыльцэ́х, ‑а, м.

Цэх для перапрацоўкі адходаў вытворчасці, для выпуску вырабаў з утылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утыліза́тар, ‑а, м.

1. Машына, прыстасаванне для перапрацоўкі якіх‑н. адходаў.

2. Работнік утылізацыйнай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утылізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны або служыць для перапрацоўкі якіх‑н. адходаў. Утылізацыйны цэх. Утылізацыйная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арбалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Разнавіднасць лёгкага бетону, які вырабляецца са звычайнага бетону з дабаўленнем драўняных адходаў (выкарыстоўваецца для пабудовы малапавярховых дамоў).

[Ад лац. arbor — дрэва і грэч. líthos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)