утылізацыя адходаў

т. 16, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адхо́ды

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. адхо́ды
Р. адхо́даў
Д. адхо́дам
В. адхо́ды
Т. адхо́дамі
М. адхо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Той, хто набыў права на які-н. від дзяржаўных адходаў, падаткаў; уладальнік водкупу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхо́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адхо́д адхо́ды
Р. адхо́ду адхо́даў
Д. адхо́ду адхо́дам
В. адхо́д адхо́ды
Т. адхо́дам адхо́дамі
М. адхо́дзе адхо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кампо́ст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Угнаенне, якое атрымліваецца ад змешвання розных адходаў расліннага, жывёльнага або мінеральнага паходжання з зямлёй.

|| прым. кампо́ставы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утыліза́цыя, ‑і, ж.

Выкарыстанне, ужыванне з карысцю. Утылізацыя цяпла. // Выкарыстанне якіх‑н. адходаў у якасці сыравіны, паліва, угнаення і пад. Утылізацыя адходаў вытворчасці.

[Ад лац. utilis — карысны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́даць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхо́даю адхо́даем
2-я ас. адхо́даеш адхо́даеце
3-я ас. адхо́дае адхо́даюць
Прошлы час
м. адхо́даў адхо́далі
ж. адхо́дала
н. адхо́дала
Загадны лад
2-я ас. адхо́дай адхо́дайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адхо́даўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

утыльцэ́х, ‑а, м.

Цэх для перапрацоўкі адходаў вытворчасці, для выпуску вырабаў з утылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утыліза́тар, ‑а, м.

1. Машына, прыстасаванне для перапрацоўкі якіх‑н. адходаў.

2. Работнік утылізацыйнай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утылізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны або служыць для перапрацоўкі якіх‑н. адходаў. Утылізацыйны цэх. Утылізацыйная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)