адо́рваць гл. адарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адо́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адо́рваю адо́рваем
2-я ас. адо́рваеш адо́рваеце
3-я ас. адо́рвае адо́рваюць
Прошлы час
м. адо́рваў адо́рвалі
ж. адо́рвала
н. адо́рвала
Загадны лад
2-я ас. адо́рвай адо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адо́рваць I несов., прям., перен. одаря́ть, ода́ривать; см. адары́ць

адо́рваць II несов., см. адво́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адары́ць, адару́, адо́рыш, адо́рыць; адары́; адо́раны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абдарыць.

А. дзяцей цукеркамі.

2. перан. Багата надзяліць якімі-н. якасцямі, здольнасцямі.

Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

|| незак. адо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

награжда́ть несов. узнагаро́джваць; (одарять) адо́рваць, надо́рваць; (наделять) надзяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одаря́ть несов.

1. (подарками) абдо́рваць, надзяля́ць;

2. перен. (способностями) адо́рваць, надо́рваць, надзяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лоскат 1 ’ласкатанне, казытанне’, ’сверб’ (Гарэц., Федар. 1, Нас., Бяльк., Ян., ТС). Укр. лоскіт, лоскоти, ласкоти, рус. прыбалт. ласкотка, польск. łaskotki, в.-луж. łoskot. Прасл. laskotъ ’козыт’. Да laskotati > ласкатаць 1 > ласка (гл.) з пераходам а > о (параўн. дараваць — адорваць, плаціць — заплочаны).

Лоскат 2 ’пошчак’ (Гарэц.), ’моцная, апрыклая балбатня’ (Нас.), укр. ло́скіт ’трэск’, рус. ло́скот, лоскота́ ’пустая балбатня, плёткі’, польск. łoskot, чэш. loskot ’грук, рэха, стук, шчоўк’, славен. loskòt ’балбатня’, ст.-серб.-харв. лоскот ’гул’, ц.-слав. лоскотъ ’гоман, крык, шум, звон, гуд’. Прасл. loskotъ ’грукат, шум, гоман’ — nomen actionis ад ласкатаць 2, якое з’яўляецца інтэнсівам да гукапераймальнага loskati, роднасна блізкага да літ. laskúoti, lakštúoti ’весела спяваць’, łazgė́ti ’балбатаць не змаўкаючы’. Чаргуецца з лёскат і ляскаць (гл.) (Бернекер, 1, 734; Фасмер, 2, 521; Слаўскі, 5, 208–210).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адара́ць I сов.

1. отпаха́ть;

тры гадзі́ны ~ра́ў — три часа́ отпаха́л;

2. отдели́ть бороздо́й;

а. ад мяжы́ — отдели́ть бороздо́й от межи́;

3. (произвести вспашку неудавшегося посева) запаха́ть, перепаха́ть;

4. (возместить) отрабо́тать на па́хоте

адара́ць II несов., см. адо́рваць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)