адо́рваць гл. адарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адо́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адо́рваю адо́рваем
2-я ас. адо́рваеш адо́рваеце
3-я ас. адо́рвае адо́рваюць
Прошлы час
м. адо́рваў адо́рвалі
ж. адо́рвала
н. адо́рвала
Загадны лад
2-я ас. адо́рвай адо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адо́рваць I несов., прям., перен. одаря́ть, ода́ривать; см. адары́ць

адо́рваць II несов., см. адво́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адо́рваць гл. адарыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адары́ць, адару́, адо́рыш, адо́рыць; адары́; адо́раны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абдарыць.

А. дзяцей цукеркамі.

2. перан. Багата надзяліць якімі-н. якасцямі, здольнасцямі.

Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

|| незак. адо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

награжда́ть несов. узнагаро́джваць; (одарять) адо́рваць, надо́рваць; (наделять) надзяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obdarzać

незак.

1. абдарваць, абдорваць, адорваць (падарункамі);

2. перан. абдорваць, адорваць;

obdarzać zaufaniem — аказваць давер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

одаря́ть несов.

1. (подарками) абдо́рваць, надзяля́ць;

2. перен. (способностями) адо́рваць, надо́рваць, надзяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beschénken

vi (mit D) адо́рваць, рабі́ць падару́нак (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)