адо́ранасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. адо́ранасць
Р. адо́ранасці
Д. адо́ранасці
В. адо́ранасць
Т. адо́ранасцю
М. адо́ранасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адо́ранасць ж. одарённость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́ранасць, ‑і, ж.

Якасць адоранага; таленавітасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адо́раны, -ая, -ае.

Здольны да чаго-н., таленавіты.

А. хлопец.

|| наз. адо́ранасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адаро́насць ж., см. адо́ранасць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ге́ній

‘самая высокая адоранасць чалавека’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ге́ній
Р. ге́нію
Д. ге́нію
В. ге́ній
Т. ге́ніем
М. ге́ніі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

одарённость адо́ранасць, -ці ж., здо́льнасць, -ці ж., таленаві́тасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)