адгукну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адгукну́ся |
адгукнё́мся |
| 2-я ас. |
адгукне́шся |
адгукняце́ся |
| 3-я ас. |
адгукне́цца |
адгукну́цца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адгукну́ўся |
адгукну́ліся |
| ж. |
адгукну́лася |
| н. |
адгукну́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адгукні́ся |
адгукні́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адгукну́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адгукну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.
1. Адказаць на покліч; адазвацца; падаць голас.
Дзе ты, адгукніся!
2. перан. Адазвацца нейкім чынам на якую-н. падзею, з’яву, выказаць свае адносіны да яе.
А. рашучым выступленнем у друку.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Выклікаць якое-н. пачуццё, адчуванне ў каго-н.
Хай жа песня ў сэрцах адгукнецца.
4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Адбіцца на кім-, чым-н., зрабіць уплыў.
Памылка гэта адгукнецца ў вашым жыцці.
|| незак. адгука́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і адгу́квацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адгукну́цца сов.
1. (ответить на зов) откли́кнуться, отозва́ться;
ніхто́ не ~ну́ўся — никто́ не отозва́лся (откли́кнулся);
рэ́ха зво́нка ~ну́лася ў ле́се — э́хо зво́нко отозва́лось в лесу́;
2. (прозвучать в ответ на звук, сотрясение) отозва́ться; отда́ться;
3. перен. отозва́ться;
◊ як гукне́ш, так і адгукне́цца — посл. как ау́кнется, так и откли́кнется
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адгукну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
1. Адказаць на зварот; адазвацца. — А хто не згаджаецца з гэткаю пастановаю? — запытаў старшыня. — Я!.. — адгукнуўся адзін толькі Габрусь. Чарот. — Габрынька! — Зараз, татка! — адгукнуўся ў глыбі дома звонкі дзявочы галасок. Колас. // Прагучаць, падаць голас у адказ на што‑н. Дзесьці ў канцы вёскі хрыпла заспяваў певень. Яму адгукнуўся другі, трэці. Шамякін. Вясна гукнула, павяла, І адгукнулася дарога. Пысін.
2. перан. Адазвацца якім‑н. чынам на якую‑н. з’яву, падзею, выказаць свае адносіны да яе. [Якаў Гіс:] — Мы [рабочыя] павінны адгукнуцца на гэты замах палачоў рашучым выступленнем — забастоўкаю. Гартны. // Паставіцца спачувальна да чаго‑н., падтрымаць. На шырокай плошчы перад вакзалам ішоў мітынг у гонар будаўнікоў-добраахвотнікаў, якія першымі адгукнуліся на заклік камсамола. Асіпенка.
3. перан. Выклікаць якое‑н. пачуццё, адчуванне ў каго‑н. Адна акалічнасць балюча адгукнулася ў Аўгініным сэрцы: у Вепрах хадзілі ўпартыя чуткі, што арышт Мартына Рыля стаіць у простай залежнасці ад даносу Васіля Вусыгі. Колас. Хай жа песня ўсюды льецца, У сэрцах вашых адгукнецца. Купала.
4. перан. Адбіцца на кім‑, чым‑н., зрабіць уплыў. Памыліўся ты, і твая памылка рэхам адгукнецца ва ўсім калгасе. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
откли́кнуться сов. адгукну́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даклі́кацца, -клічуся, -клічашся, -клічацца; -клічся; зак., каго (разм.).
Клічучы, вымусіць адгукнуцца.
Цяжка яго д.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дагука́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., каго. (разм.).
Клічучы каго-н., прымусіць адгукнуцца або прыйсці.
У лесе цяжка д.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адгука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да адгукнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгу́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да адгукнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Гукаючы каго‑н., прымусіць адазвацца, адгукнуцца. — Брыгадзір! Ніяк не дагукацца. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)