адгарава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адгару́ю |
адгару́ем |
| 2-я ас. |
адгару́еш |
адгару́еце |
| 3-я ас. |
адгару́е |
адгару́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адгарава́ў |
адгарава́лі |
| ж. |
адгарава́ла |
| н. |
адгарава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адгарава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адгарава́ць сов. (пережить горе, нужду) отгорева́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адгарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Разм. Перажыць шмат гора. // Пражыць пэўны час, пераадольваючы цяжкасці. Адгараваць зіму. □ Ёсць родныя. Ды ўсе жывуць сабой, І толькі верная твая любоў Са мной мой век адгаравала. Буйло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отгорева́ть сов., разг. адгарава́ць, адпаку́таваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)