адгарава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адгару́ю адгару́ем
2-я ас. адгару́еш адгару́еце
3-я ас. адгару́е адгару́юць
Прошлы час
м. адгарава́ў адгарава́лі
ж. адгарава́ла
н. адгарава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адгарава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адгарава́ць сов. (пережить горе, нужду) отгорева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адгарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Перажыць шмат гора. // Пражыць пэўны час, пераадольваючы цяжкасці. Адгараваць зіму. □ Ёсць родныя. Ды ўсе жывуць сабой, І толькі верная твая любоў Са мной мой век адгаравала. Буйло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгарава́ць (перажыць шмат гора) erlében vt; dúrchmachen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отгорева́ть сов., разг. адгарава́ць, адпаку́таваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)