адваро́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адваро́тны |
адваро́тная |
адваро́тнае |
адваро́тныя |
| Р. |
адваро́тнага |
адваро́тнай адваро́тнае |
адваро́тнага |
адваро́тных |
| Д. |
адваро́тнаму |
адваро́тнай |
адваро́тнаму |
адваро́тным |
| В. |
адваро́тны (неадуш.) адваро́тнага (адуш.) |
адваро́тную |
адваро́тнае |
адваро́тныя (неадуш.) адваро́тных (адуш.) |
| Т. |
адваро́тным |
адваро́тнай адваро́тнаю |
адваро́тным |
адваро́тнымі |
| М. |
адваро́тным |
адваро́тнай |
адваро́тным |
адваро́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
отноше́ние ср.
1. (чьё-л. к кому-, чему-л.) адно́сіны, -сін ед. нет; ста́ўленне, -ння ср.;
внима́тельное отноше́ние к де́лу ува́жлівыя адно́сіны да спра́вы;
2. (связь, касательство) дачыне́нне, -ння ср.;
име́ть отноше́ние к чему́-л. мець дачыне́нне да чаго́-не́будзь;
3. (общение, связи) только мн. адно́сіны, -сін ед. нет; стасу́нкі, -каў ед. нет;
произво́дственные отноше́ния вытво́рчыя адно́сіны;
быть в хоро́ших отноше́ниях быць у до́брых адно́сінах (стасу́нках);
4. мат. адно́сіны, -сін; адно́сіна, -ны ж.
отноше́ние двух переме́нных адно́сіна дзвюх зме́нных;
в обра́тном отноше́нии у адваро́тных адно́сінах;
геометри́ческое отноше́ние геаметры́чныя адно́сіны;
5. офиц. адно́сіна, -ны ж.;
присла́ли отноше́ние прысла́лі адно́сіну;
◊
по отноше́нию, в отноше́нии у адно́сінах;
в э́том отноше́нии у гэ́тых адно́сінах;
во всех отноше́ниях ва ўсіх адно́сінах.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)