ада́маў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ада́маў ада́мава ада́мава ада́мавы
Р. ада́мавага ада́мавай
ада́мавае		 ада́мавага ада́мавых
Д. ада́маваму ада́мавай ада́маваму ада́мавым
В. ада́маў (неадуш.)
ада́мавага (адуш.)		 ада́маву ада́мава ада́мавы (неадуш.)
ада́мавых (адуш.)
Т. ада́мавым ада́мавай
ада́маваю		 ада́мавым ада́мавымі
М. ада́мавым ада́мавай ада́мавым ада́мавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ада́маў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ада́маў ада́мава ада́мава ада́мавы
Р. ада́мавага ада́мавай
ада́мавае		 ада́мавага ада́мавых
Д. ада́маваму ада́мавай ада́маваму ада́мавым
В. ада́маў (неадуш.)
ада́мавага (адуш.)		 ада́маву ада́мава ада́мавы (неадуш.)
ада́мавых (адуш.)
Т. ада́мавым ада́мавай
ада́маваю		 ада́мавым ада́мавымі
М. ада́мавым ада́мавай ада́мавым ада́мавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ада́маў: ~мава галава́ ада́мова голова́;

а. я́блык — ада́мово я́блоко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ада́маў, ‑ва.

У выразах: адамава галава гл. галава; адамаў агонь гл. агонь; адамаў яблык гл. яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ада́м

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Ада́м Ада́мы
Р. Ада́ма Ада́маў
Д. Ада́му Ада́мам
В. Ада́ма Ада́маў
Т. Ада́мам Ада́мамі
М. Ада́ме Ада́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Кі́стачка ’вонкавая выпукласць храпіча дыхальнага горла, гарляк’, «адамаў яблык» (Дразд.). Гл. кіста, кісць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ада́мов / ада́мова голова́ ада́мава галава́;

ада́мово я́блоко анат. ада́маў я́блык, кады́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́блык, -а, мн. -і, -аў, м.

Плод яблыні.

Летні сорт яблыкаў.

Я. ад яблыні недалёка адкочваецца (прыказка пра таго, хто атрымаў у спадчыну дрэнныя звычкі ад бацькі, маці).

○ Адамаў яблык — кадык.

Вочны яблык — шарападобнае цела вока.

◊

У яблыкі — з цёмнымі круглымі плямамі на поўсці (пра коней).

Яблыку няма дзе ўпасці — надта цесна.

Яблык разладу (кніжн.) — прычына, прадмет спрэчкі, сваркі, разладу [паводле старажытнага грэчаскага міфа пра кінуты багіняй разладу Эрыдай яблык з надпісам «найпрыгажэйшай» і як з-за гэтага ўзнікла спрэчка паміж багінямі Герай, Афінай і Афрадытай].

|| памянш. я́блычак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. я́блычны, -ая, -ае.

Я. сок (з яблыкаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кадык, гарляк □ адамаў яблык

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

я́блык м. я́блоко ср.;

○ ада́маў я. — анат. ада́мово я́блоко;

во́чны я. — анат. глазно́е я́блоко;

◊ я. разла́ду — я́блоко раздо́ра;

у ~кі — (о масти лошадей) в я́блоках;

збіць на го́ркі я. — изби́ть до полусме́рти;

~ку няма́ дзе ўпа́сці — я́блоку не́где упа́сть;

я. ад я́блыні недалёка адко́чваецца (па́дае) — посл. я́блоко от я́блони недалеко́ па́дает

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)