Verbum

пагало́ўе, -я, н.

Агульная колькасць галоў жывёлы.

П. кароў.

Рост пагалоўя.

бур’я́н, -у́, м., зб.

Агульная назва буйнасцябловага пустазелля.

Поле зарасло бур’янам.

суку́пнасць, -і, ж.

Спалучэнне, агульная колькасць, сума чаго-н.

С. прадметаў, фактаў.

здра́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Агульная назва санаторыяў, дамоў адпачынку.

Дзіцячая з.

вадапла́ўны, -ая, -ае.

У выразе: вадаплаўныя птушкі — агульная назва птушак, якія жывуць на вадзе.

тэўто́ны, -аў, адз. -то́н, -а, м.

Агульная назва старажытнагерманскіх плямёнаў.

|| прым. тэўто́нскі, -ая, -ае.

агу́льны, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляецца ўсімі, у якім усе ўдзельнічаюць.

Агульная справа.

2. Які належыць усім (пэўнай групе, калектыву); калектыўны; прызначаны для сумеснага карыстання.

Агульная гаспадарка.

Агульная кухня.

3. Які аб’ядноўвае ўсіх у якую-н. групу, калектыў; сабраны ў адно цэлае.

А. сход.

4. Аднолькавы, уласцівы каму-н. адначасова з іншым (іншымі); той самы для аднаго і другога (другіх); у знач. наз. агу́льнае, -ага, н.

Агульная мэта.

Падпарадкаваць свае асабістыя інтарэсы інтарэсам агульным.

Агульныя знаёмыя.

У яе і яго я знаходзіў штосьці агульнае.

5. Які ахоплівае ўсіх і ўсё, пашыраецца на ўсіх і на ўсё навокал; які распаўсюджваецца на ўвесь арганізм.

Агульнае правіла.

Агульныя недахопы.

Агульная паўза сэрца.

6. Які не мае спецыяльнага прызначэння.

Агульная адукацыя.

7. Увесь, у поўным аб’ёме, сукупны.

А. аб’ём вытворчасці.

8. Які датычыцца асноў чаго-н.

А. курс матэматыкі.

9. Які ўспрымаецца ў цэлым, без уліку дэталей, дробязей; галоўны, вызначальны, асноўны.

Агульнае ўражанне.

А. ход падзей.

А. план экспедыцыі.

Агульная накіраванасць твора.

А. кірунак дзейнасці.

10. Схематычны, павярхоўны, неканкрэтны.

Агульныя апісанні.

Агульныя словы.

◊

Агульная мова (у каго, з кім) — поўнае ўзаемаразуменне, поўная дамоўленасць у чым-н.

|| наз. агу́льнасць, -і, ж.