аб’ё́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аб’ё́м аб’ё́мы
Р. аб’ё́му аб’ё́маў
Д. аб’ё́му аб’ё́мам
В. аб’ё́м аб’ё́мы
Т. аб’ё́мам аб’ё́мамі
М. аб’ё́ме аб’ё́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аб’ём, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Велічыня чаго-н., выражаная ў кубічных адзінках (у даўжыню, вышыню і шырыню).

А. памяшкання.

2. перан. Наогул велічыня, колькасць, змест чаго-н. з пункту гледжання памераў, саставу.

Вялікі а. работы.

А. ведаў.

|| прым. аб’ёмны, -ая, -ае (да 1 знач.).

|| наз. аб’ёмнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’ём, -му м. объём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’ём, ‑у, м.

1. Велічыня прадмета, выражаная ў кубічных адзінках. Аб’ём геаметрычнага цела. Аб’ём каўша — 0,6 кубаметра. Аб’ём грудной клеткі.

2. перан. Змест чаго‑н. з пункту гледжання памераў, саставу, колькасці і пад. Па аб’ёму матэрыял быў пасільны для вучняў. Аб’ём работ. Аб’ём вытворчасці. Аб’ём патрабаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аб’ём (БРС) < рус. объём. Запазычанне XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́та-аб’ём

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. не́та-аб’ём не́та-аб’ёмы
Р. не́та-аб’ёму не́та-аб’ёмаў
Д. не́та-аб’ёму не́та-аб’ёмам
В. не́та-аб’ём не́та-аб’ёмы
Т. не́та-аб’ёмам не́та-аб’ёмамі
М. не́та-аб’ёме не́та-аб’ёмах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

объём в разн. знач. аб’ём, -му м.;

объём кни́ги аб’ём кні́гі;

объём зна́ний аб’ём ве́даў;

объём поня́тия филос. аб’ём паня́цця;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кубату́ра, -ы, ж.

Аб’ём чаго-н., выражаны ў кубічных адзінках.

К. памяшкання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выме́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паказчык, які вызначае аб’ём або якасць работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’... (гл. а...¹), прыстаўка.

Ужыв. перад галоснымі літарамі «е», «ё», «і», «я»: аб’есці, аб’ём, аб’інець, аб’яднаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)