аб’я́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аб’я́ўлены аб’я́ўленая аб’я́ўленае аб’я́ўленыя
Р. аб’я́ўленага аб’я́ўленай
аб’я́ўленае		 аб’я́ўленага аб’я́ўленых
Д. аб’я́ўленаму аб’я́ўленай аб’я́ўленаму аб’я́ўленым
В. аб’я́ўлены (неадуш.)
аб’я́ўленага (адуш.)		 аб’я́ўленую аб’я́ўленае аб’я́ўленыя (неадуш.)
аб’я́ўленых (адуш.)
Т. аб’я́ўленым аб’я́ўленай
аб’я́ўленаю		 аб’я́ўленым аб’я́ўленымі
М. аб’я́ўленым аб’я́ўленай аб’я́ўленым аб’я́ўленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аб’я́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аб’я́ўлены аб’я́ўленая аб’я́ўленае аб’я́ўленыя
Р. аб’я́ўленага аб’я́ўленай
аб’я́ўленае		 аб’я́ўленага аб’я́ўленых
Д. аб’я́ўленаму аб’я́ўленай аб’я́ўленаму аб’я́ўленым
В. аб’я́ўлены (неадуш.)
аб’я́ўленага (адуш.)		 аб’я́ўленую аб’я́ўленае аб’я́ўленыя (неадуш.)
аб’я́ўленых (адуш.)
Т. аб’я́ўленым аб’я́ўленай
аб’я́ўленаю		 аб’я́ўленым аб’я́ўленымі
М. аб’я́ўленым аб’я́ўленай аб’я́ўленым аб’я́ўленых

Кароткая форма: аб’я́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аб’я́ўлены объя́вленный; оглашённый; см. аб’яві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’я́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аб’явіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

объя́вленный аб’я́ўлены, абве́шчаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарачо́ны, -ая, -ае.

1. Аб’яўлены, прызначаны быць такім.

Н. брат.

2. у знач. наз. нарачо́ны, -ага, м.; нарачо́ная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Жаніх, нявеста.

Усе лічылі іх нарачонымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарачо́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Аб’яўлены, прызначаны быць такім. Нарачоны брат. □ — Ах, — кажа .. [царская дачка], — муж мой нарачоны, зноў ідзе на наша царства вялікае войска. Якімовіч.

2. у знач. наз. нарачо́ны, ‑ага, м.; нарачо́ная, ‑ай, ж. Жаніх, нявеста. Усе ў Парэччы лічылі Іллюка і .. Васіліну нарачонымі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оглашённый

1. (оповещённый) апаве́шчаны, абве́шчаны; (объявленный) аб’я́ўлены; (прочитанный вслух) прачы́таны ўго́лас;

2. (разглашённый) уст. вы́даны, распаўсю́джаны;

3. (наполненный звуками) напо́ўнены (гу́камі, кры́кам); см. огласи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скульпту́ра, ‑ы, ж.

1. Від выяўленчага мастацтва — стварэнне аб’ёмных вобразаў (барэльефаў, статуй і пад.) з гліны, каменя, металу і пад. Займацца скульптурай. □ Праца.. з’яўляецца вядучай тэмай савецкага выяўленчага мастацтва — жывапісу, графікі, скульптуры. «Беларусь». На аддзяленні скульптуры Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута быў аб’яўлены конкурс на лепшы праект мемарыяла. «Помнікі».

2. Твор гэтага віду мастацтва. На кожным кроку кідаліся ў вочы манастыры, кляштары, касцёлы, цэрквы, кірхі і капліцы са своеасаблівымі скульптурамі каталіцкіх святых. Колас. Праходзячы міма скульптуры студэнта, схіленага над разгорнутай кнігай. Максім Сцяпанавіч зноў захваляваўся. Карпаў. // зб. Сукупнасць такіх твораў. Беларуская скульптура.

[Лац. sculptura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)