аб’екты́ўны, -ая, -ае.

1. Які існуе паза намі як аб’ект (у 1 знач.) або звязаны са знешнімі ўмовамі, незалежна ад чыёй-н. волі.

Аб’ектыўныя прычыны.

Аб’ектыўная рэчаіснасць.

2. Пазбаўлены суб’ектывізму, праўдзівы, бесстаронні.

А. падыход.

Аб’ектыўная ацэнка.

|| наз. аб’екты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’екты́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аб’екты́ўны аб’екты́ўная аб’екты́ўнае аб’екты́ўныя
Р. аб’екты́ўнага аб’екты́ўнай
аб’екты́ўнае		 аб’екты́ўнага аб’екты́ўных
Д. аб’екты́ўнаму аб’екты́ўнай аб’екты́ўнаму аб’екты́ўным
В. аб’екты́ўны (неадуш.)
аб’екты́ўнага (адуш.)		 аб’екты́ўную аб’екты́ўнае аб’екты́ўныя (неадуш.)
аб’екты́ўных (адуш.)
Т. аб’екты́ўным аб’екты́ўнай
аб’екты́ўнаю		 аб’екты́ўным аб’екты́ўнымі
М. аб’екты́ўным аб’екты́ўнай аб’екты́ўным аб’екты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аб’екты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аб’екты́ўны аб’екты́ўная аб’екты́ўнае аб’екты́ўныя
Р. аб’екты́ўнага аб’екты́ўнай
аб’екты́ўнае		 аб’екты́ўнага аб’екты́ўных
Д. аб’екты́ўнаму аб’екты́ўнай аб’екты́ўнаму аб’екты́ўным
В. аб’екты́ўны (неадуш.)
аб’екты́ўнага (адуш.)		 аб’екты́ўную аб’екты́ўнае аб’екты́ўныя (неадуш.)
аб’екты́ўных (адуш.)
Т. аб’екты́ўным аб’екты́ўнай
аб’екты́ўнаю		 аб’екты́ўным аб’екты́ўнымі
М. аб’екты́ўным аб’екты́ўнай аб’екты́ўным аб’екты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аб’екты́ўны

1. объекти́вный;

~ная і́сціна — объекти́вная и́стина;

2. объекти́вный, беспристра́стный; нелицеприя́тный;

~нае рашэ́нне — объекти́вное (беспристра́стное, нелицеприя́тное) реше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’екты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які існуе па-за свядомасцю і незалежна ад яе. Аб’ектыўная неабходнасць капіталізму, які перарос у імперыялізм, нарадзіла імперыялісцкую вайну. Ленін.

2. Бесстаронні, праўдзівы, пазбаўлены суб’ектывізму. Аб’ектыўны вывад. □ Ніводзін аб’ектыўны чалавек не можа адмаўляць, што ўплыў краін сацыялізма на ход сусветных падзей становіцца ўсё мацнейшым, усё глыбейшым. Брэжнеў.

•••

Аб’ектыўная ісціна гл. ісціна.

Аб’ектыўная рэальнасць гл. рэальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелицеприя́тный бесстаро́нні; справядлі́вы; аб’екты́ўны; непрадузя́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэчаі́снасць, -і, ж.

1. гл. рэчаісны.

2. Аб’ектыўны свет з усёй мнагастайнасцю яго сувязей; быццё; навакольнае асяроддзе; становішча.

Літаратура адлюстроўвае р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

объекти́вный аб’екты́ўны;

объекти́вная и́стина аб’екты́ўная і́сціна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’ектыві́зм, -у, м.

1. Філасофскае вучэнне аб аб’ектыўнасці рэчаіснасці, згодна з якім грамадскае жыццё не паддаецца пераўтварэнням, актыўнаму ўздзеянню.

2. Непрадузятасць, бесстароннасць, аб’ектыўны падыход да чаго-н.

|| прым. аб’ектыві́сцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’екты́ўна нареч.

1. объекти́вно;

2. объекти́вно, беспристра́стно; нелицеприя́тно;

1, 2 см. аб’екты́ўны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)