аб’екты́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аб’екты́ў аб’екты́вы
Р. аб’екты́ва аб’екты́ваў
Д. аб’екты́ву аб’екты́вам
В. аб’екты́ў аб’екты́вы
Т. аб’екты́вам аб’екты́вамі
М. аб’екты́ве аб’екты́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аб’екты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Лінзавая сістэма ў аптычным прыборы, якая дае паменшаны або павялічаны відарыс аб’екта.

А. тэлескопа.

А. фотаапарата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’екты́ў, -ты́ва м. объекти́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’екты́ў, ‑тыва, м.

Частка аптычнай прылады, якая складаецца з адной або некалькіх лінзаў, накіраваных на аб’ект разгляду. Аб’ектыў фотаапарата. Аб’ектыў тэлескопа.

[Ад лац. objectum — прадмет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

объекти́в аб’екты́ў, -ты́ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэлеаб’екты́ў, -ы́ва, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м. (спец.).

Аб’ектыў фота- або кінаапарата для здымкі аддаленых аб’ектаў у буйным маштабе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікраско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аптычны прыбор для разглядвання прадметаў, якія нельга ўбачыць простым вокам.

Аптычны м.

Электронны м.

|| прым. мікраско́пны, -ая, -ае.

М. аб’ектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́трымка¹, -і, ДМ -мцы, ж.

1. Уменне валодаць сабой; стойкасць, цярплівасць.

Праявіць вытрымку.

2. Час, на працягу якога адкрыты аб’ектыў фатаграфічнага апарата.

Зняць з вялікай вытрымкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінака́мера, ‑ы, ж.

Апарат, прызначаны для здымкі кінафільмаў. Аб’ектыў кінакамеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святласі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае вялікай святласілай. Святласільны аб’ектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)