абціра́ць гл. абцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абціра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абціра́ю абціра́ем
2-я ас. абціра́еш абціра́еце
3-я ас. абціра́е абціра́юць
Прошлы час
м. абціра́ў абціра́лі
ж. абціра́ла
н. абціра́ла
Загадны лад
2-я ас. абціра́й абціра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абціра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абціра́ць несов.

1. обтира́ть, отира́ть; утира́ть;

2. (верхний слой, краску и т.п.) стира́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцерці.

•••

Абціраць вуглы — туляцца, бадзяцца без пэўнай мэты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абце́рці, абатру́, абатрэ́ш, абатрэ́; абатро́м, абатраце́, абатру́ць; абцёр, -це́рла; абатры́; абцёрты; зак.

1. каго-што. Выцерці, зрабіць сухім, чыстым.

А. рукі.

А. твар.

2. што. Зняць, сцерці верхні слой чаго-н.

А. старую фарбу.

|| незак. абціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. абце́рціся, абатру́ся, абатрэ́шся, абатрэ́цца; абатро́мся, абатраце́ся, абатру́цца; абцёрся, -це́рлася; абатры́ся; незак. абціра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абціра́нне, -я, н. і абці́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

Халоднае абціранне (масаж цела мокрым ручніком). Анучка для абціркі станка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отира́ть несов. абціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обтира́ть несов., в разн. знач. абціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абціра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абцерціся.

2. Зал. да абціраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утира́ть несов. уціра́ць, выціра́ць, абціра́ць; см. утере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абціраць — абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)