абу́-дабі́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абу́-дабі́йскі |
абу́-дабі́йская |
абу́-дабі́йскае |
абу́-дабі́йскія |
| Р. |
абу́-дабі́йскага |
абу́-дабі́йскай
абу́-дабі́йскае |
абу́-дабі́йскага |
абу́-дабі́йскіх |
| Д. |
абу́-дабі́йскаму |
абу́-дабі́йскай |
абу́-дабі́йскаму |
абу́-дабі́йскім |
| В. |
абу́-дабі́йскі (неадуш.)
абу́-дабі́йскага (адуш.) |
абу́-дабі́йскую |
абу́-дабі́йскае |
абу́-дабі́йскія (неадуш.)
абу́-дабі́йскіх (адуш.) |
| Т. |
абу́-дабі́йскім |
абу́-дабі́йскай
абу́-дабі́йскаю |
абу́-дабі́йскім |
абу́-дабі́йскімі |
| М. |
абу́-дабі́йскім |
абу́-дабі́йскай |
абу́-дабі́йскім |
абу́-дабі́йскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Абу́-Да́бі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
| Н. |
Абу́-Да́бі |
| Р. |
Абу́-Да́бі |
| Д. |
Абу́-Да́бі |
| В. |
Абу́-Да́бі |
| Т. |
Абу́-Да́бі |
| М. |
Абу́-Да́бі |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абу́-даби́йский абу́-дабі́йскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абу́-Да́би г. Абу́-Да́бі нескл., м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Буго́ня ’ралля ці від ворыва, калі пасярэдзіне ўчастка ўзвышаецца пачатковая двайная баразна; ворыва ўроскідку’ (Яшкін), буго́нь ’загон, вузкая палоска заворанай зямлі’ (Бяльк.). З абуго́ня (гл.); параўн. абиго́ня ’тс’ (Лысенка, ССП), якое складаецца з *обы‑ ’абодва’ і гон‑ (гнаць, ганяць). Адпадзенне пачатковага а‑ ў выніку сцёртасці ўнутранай матывацыі слова і дэкампазіцыі яго марфалагічных элементаў (абу‑го́ня → а‑буго́ня > буго́ня).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)