абмежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., каго-што.

Паставіць у пэўныя рамкі, межы; звузіць чыю-н. сферу дзейнасці.

А. дакладчыка рэгламентам.

А. права ўвозу.

|| незак. абмяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абмежава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмежава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абмяжу́ю абмяжу́ем
2-я ас. абмяжу́еш абмяжу́еце
3-я ас. абмяжу́е абмяжу́юць
Прошлы час
м. абмежава́ў абмежава́лі
ж. абмежава́ла
н. абмежава́ла
Загадны лад
2-я ас. абмяжу́й абмяжу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абмежава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмежава́ць сов.

1. (установить определённые пределы) ограни́чить; (лишить необходимой свободы действий — ещё) стесни́ть;

а. у права́х — ограни́чить (стесни́ть) в права́х;

а. прамо́ўцу рэгла́ментам — ограни́чить ора́тора регла́ментом;

а. га́ндаль — ограни́чить (стесни́ть) торго́влю;

2. (установить границы межеванием) обмежева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмежава́ць, ‑мяжую, ‑мяжуеш, ‑мяжуе; зак., каго-што.

1. Паставіць у пэўныя рамкі, межы; звузіць чыю‑н. сферу дзейнасці. Размову з Лемяшэвічам [Жураўскі] абмежаваў тым, што спытаў пра жыццё і папрасіў перадаць прывітанне Касцянкам. Шамякін.

2. Вызначыць мяжу, граніцу якога‑н. участка зямлі. // З’явіцца мяжой, граніцай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяжо́ўваць гл. абмежаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ограни́чить сов. абмежава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обмежева́ть сов. (окружить межами) абмежава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмяжо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмежаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрымінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., каго (што).

Абмежаваць (абмяжоўваць) у правах, пазбавіць (пазбаўляць) раўнапраўя.

|| наз. дыскрыміна́цыя, -і, ж.

Расавая д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замежава́ць

‘абмежаваць, абвесці мяжой каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замяжу́ю замяжу́ем
2-я ас. замяжу́еш замяжу́еце
3-я ас. замяжу́е замяжу́юць
Прошлы час
м. замежава́ў замежава́лі
ж. замежава́ла
н. замежава́ла
Загадны лад
2-я ас. замяжу́й замяжу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час замежава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)