абліцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абліцо́ўка
Р. абліцо́ўкі
Д. абліцо́ўцы
В. абліцо́ўку
Т. абліцо́ўкай
абліцо́ўкаю
М. абліцо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абліцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж.

1. гл. абліцаваць.

2. Каменны, драўляны, металічны і пад. слой, матэрыял, якім пакрываюць сцены, збудаванне для трываласці або ўпрыгожання.

Мармуровая а.

|| прым. абліцо́вачны, -ая, -ае.

Абліцовачная плітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абліцо́ўка ж. облицо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абліцо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абліцоўваць — абліцаваць.

2. Слой будаўнічага матэрыялу, які пакрывае паверхню асноўнага матэрыялу (для трываласці і прыгажосці). Светлая абліцоўка надавала.. [дому] лёгкасць, у гэты дом хацелася зайсці. Шахавец. // Матэрыял, якім абліцоўваюць. Керамічная абліцоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абліцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што.

Пакрыць паверхню чаго-н. слоем якога-н. матэрыялу, каб умацаваць, аздобіць яе.

А. сцены каляровай пліткай.

|| незак. абліцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абліцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж. і абліцо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

облицо́вка ж.

1. (действие) абліцо́ўванне, -ння ср., абліцо́ўка, -кі ж.;

2. (материал) абліцо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

футро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

1. гл. футраваць.

2. Слой, абліцоўка з якога-н. вогнетрывалага або хімічна стойкага матэрыялу для пакрыцця ўнутранай паверхні металургічных печаў, каўшоў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фанеро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фанераваць.

2. Фанерная абліцоўка мэблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́стыка, ‑і, ж.

Спец. Абліцоўка будынка каменем з груба абчасанай ці выпуклай знешняй паверхняй, якая стварае ўражанне масіўнасці, манументальнасці будынка.

[Ад лац. rusticus — грубы, неапрацаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіені́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіеніту, уласцівы яму; які ўтрымлівае ў сабе сіеніт. Сіенітавы масіў. // Зроблены з сіеніту. Сіенітавая абліцоўка будынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)