аблі́ты

1. обли́тый;

2. ока́ченный, о́бданный, обли́тый;

1, 2 см. аблі́ць;

◊ як ва́рам а. — сло́вно кипятко́м ошпа́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оплёсканный аблі́ты, аплю́ханы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ока́ченный аблі́ты, мног. паабліва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шпаренный разг. вы́вараны, вы́параны, аблі́ты кі́пнем (ва́рам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́бли́тый

1. аблі́ты;

2. (о горшке) паліва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́ченный​II аблі́ты, мног. паабліва́ны; спаласка́ны; см. скати́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шва́ркнутый

1. шпурну́ты;

2. хвастану́ты;

3. аблі́ты; см. шва́ркнуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вар (род. ва́ру) м.

1. кипято́к;

2. тех. вар;

◊ як ва́рам аблі́ты — сло́вно ошпа́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаса́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Пярэдняя галоўная частка будынка, што выходзіць на вуліцу. Галоўны фасад павільёна ўпрыгожваецца велічнай каланадай. «Беларусь». Цешыла і вабіла ўсё: .. абліты вадою асфальт, у якім люстраваліся фасады будынкаў, машыны і людзі. Грамовіч.

2. Спец. Вертыкальная праекцыя аб’екта.

[Фр. façade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)