аблупі́ць гл. лупіць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблупі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аблуплю́ аблу́пім
2-я ас. аблу́піш аблу́піце
3-я ас. аблу́піць аблу́пяць
Прошлы час
м. аблупі́ў аблупі́лі
ж. аблупі́ла
н. аблупі́ла
Загадны лад
2-я ас. аблупі́ аблупі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аблупі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблупі́ць сов. облупи́ть; (кору, шкуру и т.п. — ещё) ободра́ть;

а. яйцо́ — облупи́ть яйцо́;

а. кару́ з дрэ́ва — ободра́ть кору́ с де́рева;

а. шпале́ры — ободра́ть обо́и

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.

1. Зняць верхні слой; ачысціць ад кары, шкарлупін, скуры і пад. Аблупіць кару на дрэве. □ Аня аблупіла яйка, памакнула ў соль і падала Сашы. Шамякін.

2. перан. Абрабаваць, абабраць; узяць занадта дорага.

•••

Аблупіць як ліпку — тое, што і абадраць як ліпку (гл. абадраць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупі́ць¹, луплю́, лу́піш, лу́піць; лу́плены; незак., каго (што).

1. Знімаць, абдзіраць (скуру, кару і інш.) з чаго-н. або ачышчаць ад лупін; абіраць.

Л. кару з дрэва.

Л. бульбу.

2. Драць на часткі (разм.).

Нашто ты кнігу лупіш?

3. каго (што). Моцна біць, лупцаваць каго-н.

Л. каня пугай.

4. 3 сілай удараць у што-н., па чым-н.

Л. нагой у дзверы.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ужыв. замест некаторых дзеясловаў для абазначэння дзеяння, якое адбываецца з асаблівай сілай (разм.).

Лупіць дождж.

Л. у бубен.

◊

Лупіць скуру (разм.) —

1) браць празмерна вялікую плату;

2) моцна біць.

Лупіць як сідараву казу (разм.) — бязлітасна біць каго-н.

|| зак. аблупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены (да 1 знач.), злупі́ць, злуплю́, злу́піш, злу́піць; злу́плены (да 1 і 3 знач.) і адлупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нааблу́пліваць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

Аблупіць вялікую колькасць чаго-н.

Н. кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблу́пліваць несов. облу́пливать; обдира́ть; см. аблупі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аблупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нааблу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Аблупіць вялікую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблу́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблупліваць — аблупіць і аблуплівацца — аблупіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)