абве́траны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́траны абве́траная абве́транае абве́траныя
Р. абве́транага абве́транай
абве́транае		 абве́транага абве́траных
Д. абве́транаму абве́транай абве́транаму абве́траным
В. абве́траны (неадуш.)
абве́транага (адуш.)		 абве́траную абве́транае абве́траныя (неадуш.)
абве́траных (адуш.)
Т. абве́траным абве́транай
абве́транаю		 абве́траным абве́транымі
М. абве́траным абве́транай абве́траным абве́траных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́траны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́траны абве́траная абве́транае абве́траныя
Р. абве́транага абве́транай
абве́транае		 абве́транага абве́траных
Д. абве́транаму абве́транай абве́транаму абве́траным
В. абве́траны (неадуш.)
абве́транага (адуш.)		 абве́траную абве́транае абве́траныя (неадуш.)
абве́траных (адуш.)
Т. абве́траным абве́транай
абве́транаю		 абве́траным абве́транымі
М. абве́траным абве́транай абве́траным абве́траных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́траны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́траны абве́траная абве́транае абве́траныя
Р. абве́транага абве́транай
абве́транае		 абве́транага абве́траных
Д. абве́транаму абве́транай абве́транаму абве́траным
В. абве́траны (неадуш.)
абве́транага (адуш.)		 абве́траную абве́транае абве́траныя (неадуш.)
абве́траных (адуш.)
Т. абве́траным абве́транай
абве́транаю		 абве́траным абве́транымі
М. абве́траным абве́транай абве́траным абве́траных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́траны обве́тренный; см. абве́трыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́траны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абветрыць.

2. у знач. прым. Які зазнаў уздзеянне ветру. Палаў заход на парусе далёкім, Абліў віном абветраны граніт. Бядуля.

3. у знач. прым. Агрубелы, шурпаты, пацямнелы ад даўняга знаходжання на ветры, холадзе. Абветраныя, патрэсканыя вусны Ганны, нервова смыкнуўшыся, застылі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обве́тренный абве́траны, абсі́вераны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асму́жаны, -ая, -ае.

1. Туманны, імглісты; пакрыты смугой.

Асмужаныя далі.

2. Абпалены сонцам; абветраны, загарэлы.

А. твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ршчына, ‑ы, ж.

Разм.

1. Маршчына (на твары, на целе). Твар .. [чалавека] быў немалады, абветраны, парэзаны частымі зморшчынамі. Хадкевіч. На высокім ілбе ў Івана ляжалі глыбокія зморшчыны. Новікаў.

2. Няроўнасць, складка на чым‑н. Разгладзіць зморшчыны на вопратцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяссо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца без сну. Ніна Андрэеўна глядзела на.. [мужаў] засмучаны абветраны твар, на чырвоныя ад бяссонных начэй вочы. Якімовіч. // Які не спіць, не хоча спаць. — Няма на цябе ўгамону, бяссонны, — няласкава сустракае.. [свякруха] таго, хто ўвайшоў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акі́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акінуць.

2. у знач. прым. Пакінуты без увагі, клопату, догляду. Збуцвелы асунуўся вугал Стагодняй акінутай хаты. І свет мой абведзены кругам Акенцаў падслепаватых. Вітка. Жарнавік ідзе праз вялікі Вайткевічаў сад — недагледжаны, абветраны, акінуты сад. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)