абапіра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абапіра́ю абапіра́ем
2-я ас. абапіра́еш абапіра́еце
3-я ас. абапіра́е абапіра́юць
Прошлы час
м. абапіра́ў абапіра́лі
ж. абапіра́ла
н. абапіра́ла
Загадны лад
2-я ас. абапіра́й абапіра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абапіра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абапіра́ць несов., см. апіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абапе́рці і апе́рці, -пру́, -прэ́ш. -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; абапёр, -пе́рла; абапры́; абапёрты; зак., што.

Паставіць, прыставіць, упіраючы ў што-н., каб надаць чаму-н. большую ўстойлівасць.

А. локці аб стол.

|| незак. абапіра́ць і апіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

облока́чивать несов. абапіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опира́ть несов.

1. абапіра́ць, апіра́ць (на што); прыпіра́ць (да чаго);

2. перен. асно́ўваць, угрунто́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)