Verbum

анлайнавы слоўнік

абагаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагаўле́нне ср. обоготворе́ние; обожествле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагаўляць — абагавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагаві́ць, -гаўлю́, -гаві́ш, -гаві́ць; -гаві́м, -гавіце́, -гавя́ць; -гаўлёны; зак., каго-што.

Аднесціся з захапленнем, з любасцю да каго-н., узняць на ўзровень бажаства.

А. паэта.

А. героя.

|| незак. абагаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абагаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обоготворе́ние абагаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обожествле́ние абагаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

культ, -у, М -льце, м.

1. Рэлігійнае служэнне бажаству і звязаныя з гэтым абрады.

К. бога Сонца ў язычнікаў.

Служыцелі культу (духавенства).

2. перан., каго-чаго. Сляпое пакланенне каму-, чаму-н., абагаўленне каго-, чаго-н.

К. асобы.

|| прым. ку́льтавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

культ, ‑у, М ‑льце, м.

1. Рэлігійнае служэнне бажаству і звязаныя з гэтым рэлігійныя абрады. Культ бога Сонца ў язычнікаў. Служыцелі культу.

2. перан.; каго-чаго. Сляпое пакланенне каму, чаму‑н., абагаўленне каго‑, чаго‑н. Культ асобы. Культ «чыстага мастацтва». Культ прыгажосці.

[Лац. cultus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)