абагаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абагаўле́нне
Р. абагаўле́ння
Д. абагаўле́нню
В. абагаўле́нне
Т. абагаўле́ннем
М. абагаўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагаўле́нне ср. обоготворе́ние; обожествле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагаўляць — абагавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагаўле́нне н. Vergöttlichung f -, Vergötterung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абагаві́ць, -гаўлю́, -гаві́ш, -гаві́ць; -гаві́м, -гавіце́, -гавя́ць; -гаўлёны; зак., каго-што.

Аднесціся з захапленнем, з любасцю да каго-н., узняць на ўзровень бажаства.

А. паэта.

А. героя.

|| незак. абагаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абагаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обоготворе́ние абагаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обожествле́ние абагаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

adoration [ˌædəˈreɪʃn] n. гара́чая любо́ў; шанава́нне; абагаўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cult [kʌlt] n.

1. культ

2. сляпо́е паклане́нне, абагаўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

некрала́трыя

(ад некра- + -латрыя)

абагаўленне нябожчыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)