Verbum

хітру́га, -і, ДМ -ру́гу, Т -ам, м.; ДМ -ру́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ру́г (разм.).

Вельмі хітры чалавек.

Гэта вядомы хітруга.

пенсіяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які атрымлівае пенсію.

Персанальны п.

|| ж. пенсіяне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пенсіяне́рскі, -ая, -ае.

песімі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек песімістычнага складу; проціл. аптыміст.

П. па натуры.

|| ж. песімі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

пісьме́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца літаратурнай працай, піша мастацкія літаратурныя творы.

|| ж. пісьме́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пісьме́нніцкі, -ая, -ае.

сіпа́ты, -ая, -ае.

Які страціў чысціню і гучнасць (пра голас, гукі і пад.).

С. голас.

С. чалавек (з прыглушаным хрыплым голасам).

|| наз. сіпа́тасць, -і, ж.

слабасі́льны, -ая, -ае.

1. Са слабым здароўем, недастаткова дужы.

С. чалавек.

2. 3 невялікай магутнасцю (спец.).

С. матор.

|| наз. слабасі́лле, -я, н. (да 1 знач.).

мя́мля, -і, ДМ -ю, Т -ем, м.; ДМ -і, Т -яй (-яю), ж., мн. -і, -яў (разм.).

Той, хто мямліць; вялы, нерашучы чалавек.

начле́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які часова начуе дзе-н.

2. Той, хто пасе коней ноччу.

|| ж. начле́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

небара́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ра́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ра́к (разм.).

Няшчасны чалавек, які выклікае спагаду, спачуванне.

неблагі́, -а́я, -о́е.

1. Нядрэнны, даволі добры.

Н. чалавек.

Н. ўраджай.

2. Дастатковы для якой-н. мэты; даволі значны.

У яго н. вопыт практычнай работы.