пані́кнуць, -ну, -неш, -не; пані́к, -кла; -ні; зак.

1. гл. нікнуць.

2. перан. Паддацца прыгнечанаму настрою; стаць духоўна разбітым.

Пасля пачутых слоў чалавек адразу панік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)