Verbum

смарка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што і без дап.

Тое, што і смаркацца.

С. нос.

|| зак. вы́смаркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

спанта́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўзнікае пад уздзеяннем унутраных прычын, без непасрэднага ўздзеяння звонку; адвольны.

Спантаннае рашэнне.

|| наз. спанта́ннасць, -і, ж.

мюры́д, -а, М -ры́дзе, мн. -ы, -аў, м.

Паслушнік у мусульман, які павінен без пярэчанняў выконваць усе патрабаванні свайго духоўнага настаўніка.

мя́мліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што і без дап. (разм.).

Марудна, невыразна і вяла гаварыць.

|| зак. прамя́мліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

набадзя́цца, -дзя́юся, -дзя́ешся, -дзя́ецца; зак. (разм.).

1. Наблукацца, навандравацца па чужых краях.

Хопіць, набадзяўся па свеце.

2. Пасланяцца без справы, нашвэндацца.

накрыча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́ зак., на каго і без дап.

Насварыцца на каго-н.

Н. на свавольніка.

насміха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., з каго-чаго і без дап.

Здзекліва смяяцца з каго-, чаго-н.

|| наз. насміха́нне, -я, н.

нахлусі́ць, -лушу́, -лу́сіш, -лу́сіць; -лу́шаны; зак., што, чаго і без дап.

Нагаварыць няпраўды, налгаць.

Гэта ж ён нахлусіў пра суседскага хлопца.

нізашто́, прысл.

1. Ні ў якім разе, ні пры якіх абставінах.

Н. не згаджуся.

2. Дарма, без прычыны.

Узвяла паклёп н.

пабадзя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак. (разм.).

1. Пацягацца; павандраваць.

П. па свеце.

2. Пахадзіць, паблукаць без пэўнай мэты.

П. па базары.