кубі́зм, ‑у, м.
Фармалістычны напрамак у буржуазным выяўленчым мастацтве пачатку 20 ст., які падмяняў прадметы рэальнага свету камбінацыямі геаметрычных фігур.
[Фр. cubisme.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псіхалінгві́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Напрамак у сучасным мовазнаўстве, які разглядае з’явы мовы з пазіцый псіхалогіі і матэматычнай сувязі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыі́зм, ‑у, м.
Напрамак у ісламе, які прымае каран, але не прызнае суну, мусульманскае свяшчэннае паданне, што дапаўняе палажэнні карана.
[Араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Карава́н — запазычанне з усходу ў рад еўрапейскіх краін. Параўн. перс. karwan (< ст.-інд. karabhá ’вярблюд’). Напрамак запазычання і мовы-пасрэднікі вызначыць цяжка (Локач, 86; Фасмер, 2, 190).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
оптаэлектро́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Напрамак электронікі, які ахоплівае пытанні выкарыстання аптычных і электрычных метадаў апрацоўкі, захоўвання і перадачы інфармацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
культу́рніцтва, ‑а, н.
Напрамак сярод буржуазнай інтэлігенцыі ў дарэвалюцыйнай Расіі, прыхільнікі якога падмянялі сапраўдную барацьбу за інтарэсы народа толькі асветніцкай дзейнасцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зюйд-ве́ст, ‑у, М ‑сце, м.
Спец.
1. Паўднёвы захад, паўднёва-заходні напрамак. Курс на зюйд-вест.
2. Паўднёва-заходні вецер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рацыяналі́зм, ‑у, м.
1. Напрамак у ідэалістычнай філасофіі, які лічыць розум адзінай крыніцай пазнання.
2. Разумовыя адносіны да жыцця, разумовасць учынкаў.
[Ад лац. rationalis — разумны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эўдэмані́зм, ‑у, м.
Спец. Напрамак у этыцы, што прапаведуе надкласавую мараль, паводле якой мэтай жыцця з’яўляецца імкненне чалавека да асабістага шчасця.
[Ад грэч. eudaimonía — шчасце.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трэнд ‘тэндэнцыя, кірунак’ (Новы час, 2015, 18 снеж.), ‘дамінуючая тэндэнцыя, напрамак развіцця’ (Барковіч, Лінгваінфарм.). Запазычана з англ. trend ‘плынь, рух, тэндэнцыя’, першапачаткова ‘кірунак развіцця’ праз польскую або рускую мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)