дугавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да дугі (у 1 знач.). Дугавая запрэжка.

2. Заснаваны на ўжыванні электрычнай дугі. Дугавая лямпа. Дугавая электразварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяціліне́йны, ‑ая, ‑ае.

Дыяметрам у пяць ліній (пра шкло для газавай лямпы). Пяцілінейнае шкло. // Які мае шкло такога памеру (пра газавую лямпу). Пяцілінейная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Газы́нка ’лямпа’ (Сцяшк.). Таго ж паходжання, што і газні́к, газні́ца (гл.), г. зн. звязана са словам га́за (гл.). Але дэталі ўтварэння гэтага слова невядомыя, таму яго гісторыя застаецца незразумелай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прывясны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны, прыстасаваны для прывешвання. Прывясны замок. Прывясная лямпа. □ Грамата напісана уставам на невялікім кавалку пергаменту з абрыўкам шнура ад згубленай прывясной пячаткі. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лямпе́шка ’планка, у якую ўстаўляецца верхні канец млёна’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Магчыма, да лямпа (гл.). Гняздо планкі, куды ўстаўляўся млён, было падобна да адпаведнага гнязда ў лучніку (посвету). Суфікс ‑ешка, як у даўбешка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

курэ́ць несов.

1. (испускать копоть) копти́ть;

ля́мпа пачала́ к. — ла́мпа начала́ копти́ть;

2. (о пыли) поднима́ться столбо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насто́льны в разн. знач. насто́льный;

~ная ля́мпа — насто́льная ла́мпа;

н. тэ́ніс — насто́льный те́ннис;

~ная кні́га — насто́льная кни́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перано́сны

1. перено́сный, переносно́й;

~ная ля́мпа — перено́сная (переносна́я) ла́мпа;

2. перено́сный;

~нае значэ́нне сло́ва — перено́сное значе́ние сло́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насто́льный в разн. знач. насто́льны;

насто́льная ла́мпа насто́льная ля́мпа;

насто́льные и́гры насто́льныя гу́льні;

насто́льная кни́га насто́льная кні́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак.

1. без дап. Нарабіць копаці, дыму; накуродымець. Накапціла лямпа ў хаце.

2. што і чаго. Пакрыць копаццю што‑н. Накапціць шкло.

3. чаго. Тое, што і навэндзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)