мато́рка ж., разг.

1. мото́рка, мото́рная ло́дка;

2. мото́рная дрези́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́йка I ж., зоол. ча́йка

ча́йка II ж., обл. ло́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кая́к, ‑а, м.

Лёгкая скураная аднамесная лодка з двухлопасцевым вяслом у некаторых народаў Поўначы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыба́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыбака, належыць яму. Рыбачая лодка. Рыбачая вопратка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плы́ткі

1. (неглубокий) ме́лкий; (о реке — ещё) мелково́дный;

2. (с мелким дном) ме́лкий; мелкодо́нный;

~кая тале́рка — ме́лкая таре́лка;

~кая ло́дка — ме́лкая (мелкодо́нная) ло́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кунга́с, ‑а, м.

Вялікая лодка без палубы (грабная або парусная), якая пашырана на Далёкім Усходзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацячы́ сов., в разн. знач. поте́чь;

пацяклі́ ручаі́ — потекли́ ручьи́;

пацяклі́ слёзы — потекли́ слёзы;

ло́дка пацякла́ — ло́дка потекла́;

жыццё пацякло́ спако́йна — жизнь потекла́ споко́йно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зы́бацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Гушкацца, то падымаючыся, то апускаючыся.

З. на нагах.

Лодка зыбаецца на вадзе.

Кладка зыбаецца.

|| аднакр. зыбану́цца і зыбну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

|| наз. зы́банне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тру́бачка ‘лодка, выдзеўбаная з тоўстай асіны’ (падзв., Нар. сл.; мёрск., Жыв. НС), ‘вузкая рыбацкая лодка’ (Касп.), тру́пка ‘лодка, выдзеўбаная з калоды’ (беш., Нар. сл.). Параўн. рус. астрах. труба́ ‘выдзеўбаная лодка-душагубка’. Да труба 1, аднак матывацыя наймення не зусім зразумелая. Магчыма, першапачаткова ў аснове ляжалі *trupa, *trupъ, параўн. каш. trëpa ‘гнілое, трухлявае дрэва’, ст.-рус. трупъ ‘ствол дрэва’, чарнаг. труп ‘пень’ і пад., у далейшым набліжаныя да труба ‘цыліндрычны пустацелы прадмет’, гл. SEK, 5, 166, 176.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

барка́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікая шматвёславая лодка.

2. Невялікі параход або цеплаход, які буксіруе грузавыя судны.

3. У гарбарнай і футравай вытворчасці: цыліндрычны бак для перамешвання скур у вадкасці.

|| прым. барка́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)