сале́травы хим. сели́тряный; сели́тровый;

~вая кіслата́ — сели́тряная кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шча́ўевы щаве́левый, щаве́льный;

○ ~вая кіслата́ — хим. щаве́левая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

янта́рны в разн. знач. янта́рный;

○ ~ная кіслата́ — янта́рная кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Квась ’кіслата’ (Сл. паўн.-зах., Жд. 2, 3). Архаізаванае словаўтварэнне на ‑ǐ, характэрнае для адпаведных пар назоўнік — дзеяслоў (квась — квасіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мачавы́ мочево́й;

м. пузы́р — мочево́й пузы́рь;

○ ~вая кіслата́ — мочева́я кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плавіко́вы: п. шпат пла́вико́вый шпат;

~вая кіслата́ — хим. плавико́вая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шча́ўевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шчаўя; уласцівы шчаўю. Шчаўевае сцябло. Шчаўевы смак.

2. Прыгатаваны са шчаўя (у 1 знач.).

•••

Шчаўевая кіслата гл. кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

те́рпкость да́ўкасць, -ці ж., аско́містасць, -ці ж.; кіслата́, -ты́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́нны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да віна. Вінны пах. // Прызначаны для віна. Вінны склеп. Вінны посуд.

•••

Вінная кіслата гл. кіслата.

Вінная ягада гл. ягада.

Вінны камень гл. камень.

Вінны спірт гл. спірт.

ві́нны ​2, ‑ая, ‑ае; вінен, вінна.

Разм. Тое, што і вінаваты (у 1, 2 і 4 знач.).

•••

Богу душою не вінны — тое, што і богу душою не вінаваты (гл. вінаваты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зайза́яр ’саляная кіслата’ (зах., Нар. словатв.). Кавальскі тэрмін з ням. Salzsäure ’тс’ ці salzsauer ’салянакіслы’. Праз польск. (а магчыма і яўр.) пасрэдніцтва. Параўн. польск. zajzajar.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)