пі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Маленькая ручная піла. Крыху далей шастала пілка і адлічваліся гулкія ўдары сякер. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рва́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да рвача, рвацтва. Зараз Рулін выдаваў сябе за шкоднага, беспадстаўнага скаржніка з рвацкім задзёрам. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сляса́рня, ‑і, ж.
Слясарная майстэрня. Па гарбарнях ды слясарнях, сярод краўцоў, шапачнікаў ды шчотачнікаў пайшлі гутаркі наконт урачыстага святкавання 1 Мая. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тудэ́ю, прысл.
Абл. У той бок, у тым папрамку. [Міхась:] — Давай, правядзі мяне да перавозу. [Рыгор:] — Добра, якраз я сам меўся тудэю ісці. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзе-ко́лечы, прысл.
Абл. Дзе-небудзь. Бадай што іх дзе-колечы захапіў дождж, — падумаў [Рыгор] пра Сёмку з Волькаю ды Петруся з Гэляю. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыві́льны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які жывіць, падтрымлівае жыццядзейнасць. Жывільнае карэнне. Жывільныя рэчывы. // перан. Жыватворны, асвяжальны. [Зямля] ўліла ў .. [Рыгораву] істоту жывільны сок, струмень бадзёрасці. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заці́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.
Разм. Сцішыць, зменшыць скорасць чаго‑н. Зацішыць рух. □ Раптам струмень пешаходаў зацішыў хаду, затоўкся на месцы. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маніфеста́цыя, ‑і, ж.
Публічнае масавае выступленне для выражэння салідарнасці або пратэсту. У рабочых раёнах каторы дзень не сціхалі маніфестацыі, стычкі з патрулямі. Гартны.
[Лац. manifestatio — выяўленне, выкрыццё.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нашту́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Штуршкамі прычыніць боль, набіць. Бераг .. [Стэпе] не паверыў, адабраў галлё і яшчэ .. наштурхаў старую кабету. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бзы́нкаць, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і бзыкаць (пра насякомых). З паўгадзіны ў хаце было так ціха, што чуваць было, як бзынкалі мухі. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)