ірэгуля́рны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Не падпарадкаваны агульным правілам; нерэгулярны. Ірэгулярнае войска. □ Па адхоне слаўся пладовы вялізны сад, адрываючыся ўверсе.. цёмнай і раскошнай сцяной ірэгулярнага парку. Караткевіч.
[Лац. irregularis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сяміты́сячны, ‑ая, ‑ае.
1. Ліч. парадк. да сем тысяч. Сямітысячны нумар.
2. Які складаецца з сямі тысяч адзінак. Сямітысячнае войска. // Цаною ў сем тысяч. Сямітысячны гарнітур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калонаважа́ты, ‑ага, м.
Той, хто вядзе калону (у 2 знач.), ідзе ўперадзе яе. // Малодшы чын у рускай арміі 18 — пач. 19 стст.; афіцэр, які вядзе калону войска.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадыслацы́равацца, ‑руецца; зак.
Перамясціцца куды‑н., размясціцца ў другім месцы (пра войска). Неўзабаве.. Беларускі штаб партызанскага руху аддаў загад брыгадзе імя Ракасоўскага перадыслацыравацца ў Вілейскую вобласць. Дзенісевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́лчышча, ‑а, н.
1. Вельмі вялікае войска (звычайна варожае). Варожае полчышча.
2. звычайна мн. (по́лчышчы, ‑чышч і ‑чышчаў); перан.; каго-чаго. Незлічоная, вялікая колькасць, безліч. Полчышчы камароў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
князь, -я, мн. князі́, -ёў, м.
1. Правадыр войска і правіцель феадальнай манархічнай дзяржавы або асобнага ўдзельнага княства.
Полацкі к.
2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.
|| пагард. князёк, -зька́, мн. -зькі́, -зько́ў, м.
|| прым. кня́жацкі, -ая, -ае.
К. палац.
К. тытул.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перакіда́ць несов.
1. в разн. знач. перебра́сывать, переки́дывать; (с силой — ещё) перешвы́ривать;
2. (войска) перебра́сывать, переки́дывать, передвига́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перакі́нуць сов.
1. в разн. знач. перебро́сить, переки́нуть; (с силой — ещё) перешвырну́ть;
2. (войска) перебро́сить, переки́нуть, передви́нуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пяхо́та, ‑ы, ДМ ‑хоце, ж.
Род войска, якое дзейнічае пешым парадкам. Служыць у пяхоце. Марская пяхота. □ Калі артылерысты перанеслі агонь углыбіню, у бой пайшлі топкі і пяхота. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развясёлы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вельмі вясёлы. — Люба, — смальнуў .. [Сашка] развясёлым голасам, — бяры чарку! Чорны. Ліха рэзаў гармонік, екатаў бубен, з подсвістам, з прыпеўкамі таптала вулкавы пыл развясёлае войска. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)