Verbum

ску́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Сабраць у кучу, у адно месца.

С. кароў на сенажаці.

|| незак. ску́чваць, -аю, -аеш, -ае.

манта́ж, -у́, м.

1. гл. манціраваць.

2. Злучаныя ў адно цэлае розныя часткі чаго-н.

Літаратурны м.

Фатаграфічны м.

|| прым. манта́жны, -ая, -ае.

сплы́сціся і сплы́цца, сплыву́ся, сплыве́шся, сплыве́цца; сплывёмся, сплывяце́ся, сплыву́цца; сплы́ўся, сплыла́ся, -ло́ся; зак.

1. Прыплысці ў адно месца з розных бакоў.

Гусі сплыліся на сярэдзіну ракі.

2. перан. Сабрацца, злучыцца ў адным месцы.

Людзі сплыліся на плошчу.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Зліцца ў адно, страціць выразнасць абрысаў.

Фарбы сплыліся ў цемры.

|| незак. сплыва́цца, -а́ецца.

зро́слы, -ая, -ае.

1. Які зросся з чым-н. у адно цэлае.

Зрослыя пялёсткі.

Зрослыя арэхі.

2. Пакрыты расліннасцю, зарослы.

Зрослая густой травой пожня.

паблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Зблытаць, пераблытаць.

П. дрот.

2. Прыняць адно за другое.

Я гэта ні з чым не паблытаю.

паз’язджа́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

З’ехацца ў адно месца — пра ўсіх, многіх.

Спецыялісты паз’язджаліся на канферэнцыю.

дастатко́ва, прысл.

1. У патрэбнай меры, досыць.

Д. вялікі.

2. у знач. вык. Даволі, хопіць.

Сродкаў д.

Д. сказаць адно слова, каб ён паслухаў.

аднагало́снасць, -і, ж.

1. Поўная згода ўсіх па якім-н. пытанні.

2. Аднадушная падача галасоў за адно і тое ж рашэнне пры галасаванні.

Прынцып аднагалоснасці.

ску́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Сабрацца ў кучу, у адно месца.

Воблакі скучыліся.

Вучні скучыліся ля дзвярэй класа.

|| незак. ску́чвацца, -аецца.

рабры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж. (разм.).

Адно рабро (у 1 і 2 знач.).

|| памянш.-ласк. рабры́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.