інжыне́р, ‑а, м.
Спецыяліст з вышэйшай тэхнічнай адукацыяй. Інжынер-канструктар. Інжынер-дарожнік. Інжынер-электрык. Горны інжынер. Інжынер-эканаміст.
[Фр. ingenieur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́вар, ‑а, м.
Спецыяліст па прыгатаванню ежы; кухар. Рота вячэрала тады ўсмак, і ўсе партызаны хвалілі повара. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́раснік, ‑а, м.
Спецыяліст па рабоце скораснымі метадамі. Токар-скораснік. // Разм. Спартсмен, які бегае на скорасць. Канькабежац-скораснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
статы́стык, ‑а, м.
Спецыяліст па статыстыцы, які займаецца статыстыкай. — Колькі людзей на зямлі? — Я запытаў у статыстыка. Макаль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трэцеразра́дны, ‑ая, ‑ае.
Які належыць да трэцяга разраду. Трэцеразрадная майстэрня. // Разм. Невысокай якасці, вартасці, вельмі пасрэдны. Трэцеразрадны спецыяліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электратэ́хнік, ‑а, м.
Спецыяліст па электратэхніцы. Канферэнцыя электратэхнікаў. // Рабочы, які займаецца ўстаноўкай, зборкай, рамонтам і пад. электрычных прыбораў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апара́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Спецыяліст, які кіруе апаратамі (у 1 знач.).
2. Работнік апарату (у 3 знач.; разм.).
|| ж. апара́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
экскурсаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст, які вядзе экскурсію і дае неабходныя тлумачэнні.
|| ж. экскурсаво́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак (разм.).
|| прым. экскурсаво́дчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камендо́р, ‑а, м.
Матрос-спецыяліст, які абслугоўвае артылерыйскія ўстаноўкі на караблях і ў часцях Ваенна-Марскога Флоту; марскі артылерыст.
[Англ. commander.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каце́льшчык, ‑а, м.
1. Майстар па вырабу катлоў (у 2 знач.).
2. Спецыяліст па абслугоўванню і эксплуатацыі паравых катлоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)