фармацэ́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спецыяліст з фармацэўтычнай адукацыяй. [Настуля] таксама вучыцца ў медыцынскім вучылішчы на фармацэўта. Гроднеў.

[Грэч. pharmakeus — які робіць лякарства ад pharmakon — лякарства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)