іншаду́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.
Той, хто думае, мысліць інакш, чым хто-н., мае іншыя погляды, перакананні.
|| ж. іншаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак (разм.).
|| прым. іншаду́мскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каха́ны, -ая, -ае.
1. Які выклікае каханне, да якога накіравана каханне.
К. хлопец.
2. у знач. наз. каха́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, каго кахаюць.
|| ж. каха́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
звыштэрміно́вы, -ая, -ае.
1. Які прадаўжаецца звыш вызначанага тэрміну.
Звыштэрміновая служба.
2. у знач. наз. звыштэрміно́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто добраахвотна застаўся на вайсковай службе пасля адбыцця абавязковага тэрміну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цывіліза́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Ступень грамадскага развіцця, яе матэрыяльнай і духоўнай культуры, характэрная для той ці іншай грамадска-палітычнай фармацыі.
Антычная ц.
2. Сучасная сусветная культура (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дбаць несов. забо́титься; стара́ться; усе́рдствовать;
◊ хто дба́е, той і ма́е — посл. дохо́д не живёт без хлопо́т; без труда́ не вы́нешь ры́бку из пруда́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панегіры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Той, хто празмерна захапляецца кім‑, чым‑н., услаўляе каго‑, што‑н. // Аўтар панегірыка; той, хто ўслаўляе каго‑, што‑н. у сваіх творах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плыве́ц, плыўца, м.
1. Той, хто плавае; той, хто ўмее плаваць. Яны кінуліся ў адзежы ў глыбокія воды ракі. Каляда быў добрым плыўцом. Гурскі. // Спартсмен, які займаецца плаваннем.
2. Уст. Той, хто плавае на якім‑н. судне. Не ведаюць плыўцы пакоры, Калі ідуць у смелы рэйд. Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падлі́знік, ‑а, м.
Разм. Той, хто падлізваецца; падліза. Спачатку каманду дзяжурнага наогул не слухалі. Толькі той-сёй з самых адпетых падлізнікаў, хочучы падслужыцца да начальства, станавіўся навыцяжку. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пясту́н, пестуна, м.
1. Той, хто любіць песціцца; балаўнік.
2. Той, каго вельмі песцяць, распешчваюць. [Алень] прыблудзіўся на батарэю яшчэ зімой і, як расказваюць, быў пестуном гарматных разлікаў. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
містыфіка́тар, ‑а, м.
Той, хто займаецца містыфікацыямі; ашуканец, падманшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)