◎ Падцэ́пак ’раскладка снапоў на таку (для малацьбы цапамі)’ (ДАБМ, 873), пыццыпок ’тс’ (Шатал.). Конфікснае ўтварэнне ад цэп (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Плаці́шка ’ручнік’ (паўн.-усх., Шн. 2). Да плат, палатно (гл.). Суфікс ‑ішк‑ больш характэрны для рус. моўнай тэрыторыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́льня 1 ’пралля’ (ТС). Да прасці (гл.).
Пра́льня 2 ’памяшканне для мыцця бялізны’ (ТСБМ, Стан.). Да праць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рал ’сплеценая з саломы скрынка вялікага памеру для ссыпання збожжа’ (Сл. Брэс.). Вынік метатэзы лар ’скрынка, сусек’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Свіну́х ‘хлеў для свіней’ (ТСБМ, Сержп. Прымхі), свіну́шнік ‘тс’ (ТСБМ, ТС). Ад свіны (гл.) па тыпу катух, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таза́к ’партупея; рэмень праз плячо для нашэння шаблі’ (Ласт.). Запазычанне, параўн. ст.-цюрк. tušaɣ ’путы’ (параўн. Анікін, 561).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́лінька — ласкавае кліканне, падзыванне маладога каня (Вушац. сл.). Гукаперайманне, параўн. укр. туль-туль, тюль‑тюль (для падклікання індыкоў).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выстаўля́ць несов.
1. (вынимать) выставля́ть;
2. (вперёд, наружу) выставля́ть, выдвига́ть; высо́вывать;
3. (вынимая откуда-л., ставить куда-л.) выставля́ть;
4. перен. выставля́ть, выдвига́ть;
5. перен. (ссылаться, приводить в доказательство) выставля́ть, выдвига́ть;
6. (для обозрения) выставля́ть;
7. перен. представля́ть;
1-7 см. вы́ставіць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ба́лавацца несов.
1. (позволять себе что-л. для удовольствия и забавы) балова́ться;
2. (проказничать) шали́ть;
3. (з чым) игра́ть (чем, с чем);
б. з ча́йнай лы́жкай — игра́ть (с) ча́йной ло́жкой;
4. страд. балова́ться, избало́вываться; см. ба́лаваць 1;
◊ б. з агнём — игра́ть с огнём
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лу́бка, смарг. лу́бачка ’кош, карзіна’, ’сявенька (з кары)’, ’плецены саламяны кораб для мукі’, ’дзежка для трымання мукі пад рукой’, ’бочачка’, ’салянка з ліповай кары’, ’кошык, сплецены з саломы і лазы’ (Нас., Яруш., Мікуц., Касп., Мат. Гом., Шат., П. С., Гарэц., Юрч., Янк. БП., Ян., Мат. Маг., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.; паўд.-усх., КЭС; мядз., Нар. словатв., Жыв. сл.; барыс., Шн. 2; докш., маладз., Янк. Мат., Мат. АС; рагач., З нар. сл.), ’вулей у лесе’ (добр., рэч., Мат. Гом.), ’калыска’ (Сл. Брэс.; карэліц., Сл. ПЗБ); лу́бка і лу́пка ’раёўня’ (Сл. ПЗБ, слаўг., Нар. сл.), бялын. лупок ’лубок, што ставіцца на дрэве для лоўлі раёў’ (Мат. Маг.), лу́бка‑мядоўка ’ліповая бочачка для мёду’ (рагач., З нар. сл.; Сл. ПЗБ), лубок ’тс’ (карм., добруш., Мат. Гом.). Ст.-бел. лубка (Скурат, БЛ, 8, 13–14). Да луб 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)