Ко́панка ’кар’ер, сажалка’ (ТСБМ, Шат., Нар. лекс., ТС, Сл. паўн.-зах., Яшк.). Гл. капаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Краўча́ць ’сквярціся (пра жаб)’ (Нар. лекс.). Гукапераймальнае. Параўн. кракаць (гл.) (там жа, 2, 725).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кульме́нь ’сярэдняя частка брадніка, дзе затрымліваецца рыба, куль’ (Нар. сл., Яп ). Гл. куль2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куна́ты ’густы, купчасты’ (Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.), ’вастраверхі’ (Сцяшк. Сл.). Да куна (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кушы́цы ’два кіі, на якія чаплялі ніт’ (Нар. лекс.). Відаць, да кашыцы. Гл. кош.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́рган ’шматок пашы ці сенажаці, ці лесу сярод палёў’ (Нар. лекс.). Да курган (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ламі́шча ’куча галля’, ’вогнішча’, ’месца, дзе гарэў агонь’ (мядз., Нар. сл.). Да лом (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́ня (асудж.) ’вельмі тоўстая, здаровая жанчына’ (міёр., З нар. сл.). Да лань, ланках (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лашака́ ’падскокваючы (пра дзяцей, жывёлу)’ (калінк., З нар. сл.). Адназоўнікавае прыслоўе. Да лата (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Луга́ць ’браць на повад’ (мазыр., З нар. сл.). Да лыга́ць (гл.). Параўн. таксама налы́гач.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)