рата́йскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да ратая, уласцівы яму. Ратайская хата. Ратайская сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струхле́ць сов. (сгнить) истле́ть; иструхля́веть; обветша́ть;

дрэ́ва ~ле́ла — де́рево истле́ло;

ха́та ~ле́ла — изба́ обветша́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́зіны, ‑зін; адз. няма.

Разм. Уходзіны, наваселле. Новая хата заўсёды радасць. А ўлазіны — свята. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́нза, ‑ы, ж.

Сялянская хата ў Кітаі.

[Кіт.]

фанза́, ‑ы́, ж.

Кітайская шаўковая тканіна, падобная да тафты.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урасці́, -ту́, -це́ш, -це́; уро́с, урасла́, -ло́; зак.

1. у што. Па меры росту пранікнуць углыб, унутр.

Яблынькі добра ўраслі карэннем у глебу.

Хата па вокны ўрасла ў зямлю (перан.: моцна асела).

2. чым. Зарасці, парасці.

Двор урос травой.

|| незак. ураста́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́ла, -а і шуло́, -а́, мн. шу́лы, шул і шу́лаў, н.

1. Бервяно ці тоўсты брус з высечанымі пазамі, замацаваны ў чым-н. вертыкальна.

Хата на шулах, без вуглоў.

2. Слуп ці брус, на які падвешваецца створка варот.

Навесіць вароты на шулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тынкаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты тынкам. Тынкаваная хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасто́рны просто́рный; (об одежде — ещё) свобо́дный;

~ная ха́та — просто́рная изба́;

~ная суке́нка — просто́рное (свобо́дное) пла́тье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насты́ць сов., в разн. знач. насты́ть, насты́нуть;

ха́та ~ты́ла — дом насты́л;

ру́кі ~ты́лі — ру́ки насты́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даста́цца, -а́нуся, -а́нешся, -а́нецца; -а́нься; зак., каму.

1. Зрабіцца чыёй-н. уласнасцю, перайсці ў чыё-н. распараджэнне.

Хата дасталася яму пасля бацькі.

2. безас. Перанесці цяжкія выпрабаванні; трапіць у непрыемнасць.

Ну і дасталося ж яму сёння!

|| незак. дастава́цца, -таю́ся, -тае́шся, -тае́цца; -таёмся, -таяце́ся; -таю́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)